Είναι χειρότερο όταν ο μπαμπάς, αντί η μαμά, φωνάζει στους εφήβους

Οι μπαμπάδες πρέπει να είναι πιο ευγενικοί με τους εφήβους, οι οποίοι αντιδρούν άσχημα όταν τους φωνάζει ο μπαμπάς τους, σύμφωνα με νέα μελέτη, η οποία διαπίστωσε ότι οι έφηβοι επηρεάζονται λιγότερο όταν η μαμά τους είναι λεκτικά εχθρική. Τα ευρήματα της έρευνας αμφισβητούν φράσεις του τύπου «περίμενε μέχρι ο πατέρας σου να γυρίσει σπίτι» που παραδοσιακά τοποθετούν τους μπαμπάδες ως κύριους πειθαρχικούς όταν τα παιδιά μεγαλώνουν.  Η μελέτη αναδεικνύει ότι όταν ο μπαμπάς παίζει αυτόν τον ρόλο με βαρύ τρόπο, αποτρέπει τους εφήβους από το να είναι χρήσιμοι στο σπίτι και με αγνώστους. Αντίθετα, όταν η μαμά χάνει την ψυχραιμία της με τα παιδιά, δεν τείνουν να αντιδρούν αρνητικά με αυτόν τον τρόπο.

Οι μαμάδες και οι μπαμπάδες δείχνουν παρόμοια επίπεδα ζεστασιάς και εχθρότητας με τους εφήβους

Η έρευνα περιλαμβάνει 500 εφήβους να μιλούν χωριστά με μαμάδες και μπαμπάδες στο σπίτι. Η μελέτη ήταν ασυνήθιστη επειδή οι ερευνητές να καταγράψουν τους πατέρες καθώς και τις μητέρες σε φιλμ. Οι μητέρες και οι πατέρες έδειξαν παρόμοια επίπεδα ζεστασιάς και λεκτικής εχθρότητας στους νέους. Έτσι, για παράδειγμα, η έλλειψη ζεστασιάς των πατέρων για τα παιδιά τους δεν ήταν πρόβλημα. Ωστόσο, οι ίδιες γονικές συμπεριφορές είχαν σημαντικά διαφορετικά αποτελέσματα, ανάλογα με το ποιος γονέας εμπλέκεται. Όταν ο μπαμπάς έδειξε εχθρότητα, για παράδειγμα, φωνάζοντας, κρίνοντας, αποδοκιμάζοντας ή απορρίπτοντας, η εφηβική συμπεριφορά προς τα μέλη της οικογένειας και τους αγνώστους έτεινε να χειροτερεύει. Αυτό δεν συνέβαινε όταν οι μητέρες ήταν εχθρικές.

Ο αντίκτυπος της λεκτικής εχθρότητας από τους μπαμπάδες έχει σημασία

Μερικοί γονείς μπορεί να μην ανησυχούν μήπως τα παιδιά γίνουν λιγότερο χρήσιμα αφού τους το λένε. Το να μην είναι χρήσιμος κάποιος μπορεί να μην φαίνεται τόσο σοβαρό σε σύγκριση, ας πούμε, με τη χρήση ναρκωτικών ή την παραβατικότητα. Ωστόσο, άλλες έρευνες δείχνουν ότι η ύπαρξη βοηθητικής στάσης στο σπίτι παρέχει ευρύτερα οφέλη για τους εφήβους, προστατεύοντάς τους από το να γίνουν γενικά επιθετικοί και παραβατικοί, καθώς και από αποκλίνουσα συμπεριφορά αργότερα στη ζωή τους. Μέσω της έρευνας αυτής προέκυψε επίσης το συμπέρασμα  ότι η ζεστασιά είχε διαφορετικά αποτελέσματα ανάλογα με το αν προερχόταν από τη μαμά ή τον μπαμπά. Τα θετικά αποτελέσματα της ζεστασιάς των μητέρων ήταν μεγαλύτερα από εκείνα της ζεστασιάς των πατέρων, με αποτέλεσμα οι έφηβοι να είναι πιο εξυπηρετικοί, να μοιράζονται το κοινό και να είναι πρόθυμοι να προσφέρουν εθελοντικά στο σπίτι. Η ζεστασιά των πατέρων προώθησε την φιλοκοινωνική συμπεριφορά προς τους φίλους, αλλά κάπως λιγότερο σταθερά.

Η ζεστασιά της μητέρας και η εχθρότητα των πατέρων είναι βασικές επιρροές

Κοιτάζοντας τη μεγάλη εικόνα, η πιο «ζεστή» μητέρα είναι ιδιαίτερα αποτελεσματική στη διαμόρφωση ενός σπιτιού εφήβων με καλή συμπεριφορά. Αλλά μια τέτοια καλή συμπεριφορά, τόσο στο σπίτι όσο και μεταξύ αγνώστων, τίθεται σε κίνδυνο όταν ο μπαμπάς είναι λεκτικά εχθρικός με τους εφήβους. Αυτά τα ευρήματα είναι σημαντικά παρόλο που η επιρροή των γονιών στη συμπεριφορά των παιδιών τους μειώνεται καθώς οι απόγονοί τους μεγαλώνουν. Δηλαδή, η συμπεριφορά καθορίζεται ολοένα και περισσότερο από τον χαρακτήρα του παιδιού, έχοντας διαμορφωθεί από γονικές επιρροές τα προηγούμενα χρόνια. Η έρευνα δείχνει ότι τόσο οι μητέρες όσο και οι πατέρες εξακολουθούν να έχουν σημαντικές επιρροές στις συμπεριφορές και τα αποτελέσματα των εφήβων, αν και με διαφορετικούς τρόπους.

Οι μπαμπάδες πρέπει να αποφεύγουν τους παραδοσιακούς πειθαρχικούς ρόλους με τους εφήβους

Το μήνυμα των ερευνητών προς τους μπαμπάδες είναι ότι είναι πολύ σημαντικό να είναι ευγενικοί με τα μεγαλύτερα παιδιά – ακόμη και πιο ευγενικοί μερικές φορές από τη μαμά. Τους παροτρύνουν επίσης να ξεχάσουν παραδοσιακά μηνύματα που τους προτρέπουν να είναι σκληροί, επιβάλλοντας πειθαρχία. Και αυτό γιατί η εχθρότητα από τον μπαμπά τείνει να έχει αρνητικά αποτελέσματα. Αυτές είναι δύσκολες ιδέες για μερικούς πατέρες να ενεργήσουν. Τα αγόρια συχνά εκπαιδεύονται να πιστεύουν ότι το μόνο αποδεκτό συναίσθημα είναι ο θυμός. Πολλοί στη συνέχεια φέρνουν αυτή την προσέγγιση στην πατρότητα. Ωστόσο κάτι τέτοιο δεν λειτουργεί καλά, ειδικά με εφήβους που συμπεριφέρονται άσχημα. Αυτό δεν σημαίνει ότι οι πατέρες πρέπει να είναι ανεκτικοί ή να σταματήσουν να εφαρμόζουν κανόνες. Αλλά θα πρέπει να αναγνωρίσουν τη διαφορά μεταξύ του να είναι σταθεροί και να είναι εχθρικοί.

Οι πατέρες μπορεί να μην συνειδητοποιούν πόσο εχθρικοί μπορεί να είναι

Τα ευρήματα της μελέτης υποδηλώνουν επίσης ότι οι πατέρες μπορεί να μην συνειδητοποιούν πόσο εχθρικοί είναι με τους εφήβους κατά καιρούς. Στη μελέτη, οι ερευνητές βαθμολόγησαν τη συμπεριφορά των πατέρων ανεξάρτητα, παρατηρώντας τα κινηματογραφημένα στοιχεία. Όταν τα στοιχεία παρατήρησης έδειχναν την εχθρότητα και τις αρνητικές επιπτώσεις των μπαμπάδων στους εφήβους, εκείνοι, κατά την αναφορά της συμπεριφοράς τους, δεν την είχαν περιγράψει ως εχθρική. Πράγματι, ούτε τα παιδιά τους είχαν. Αυτή η ασυμφωνία μεταξύ παρατηρητικών και αυτοαναφερόμενων στοιχείων υποδηλώνει ότι οι πατέρες πρέπει να αναλογιστούν τα στυλ ανατροφής που μπορεί να φαίνονται φυσιολογικά σε αυτούς – και στους εφήβους τους. Στην πραγματικότητα, οι προσεγγίσεις τους μπορεί να είναι πιο εχθρικές από ό,τι συνειδητοποιούν ή παραδέχονται και μπορεί επίσης να είναι επιζήμιες για τα παιδιά τους.