Οι έφηβοι γίνονται πιο εξερευνητικοί μεγαλώνοντας

Οι έφηβοι γίνονται πιο εξερευνητικοί μεγαλώνοντας, καθώς με την πάροδο του χρόνου γίνεται όλο και πιο πιθανό να επισκέπτονται νέα μέρη, όπως διαπιστώνει μια πρόσφατη μελέτη. Τα αποτελέσματά αυτής της μελέτης δείχνουν  ότι η μεγαλύτερη εξερεύνηση συνδέεται με αυξημένη ψυχολογική ευημερία και μεγαλύτερα κοινωνικά δίκτυα. Αξίζει να σημειωθεί επίσης ότι οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι οι έφηβοι που εξερευνούσαν περισσότερο το φυσικό τους περιβάλλον ανέφεραν επίσης μεγαλύτερο αριθμό επικίνδυνων συμπεριφορών.

“Ενώ η ανάληψη κινδύνου από τους εφήβους θεωρείται συνήθως προβληματική συμπεριφορά, διαπιστώσαμε ότι η αυξημένη εξερεύνηση συνδέεται επίσης με μεγαλύτερη κοινωνική συνδεσιμότητα και συναισθηματική ευημερία”, λέει η Catherine Hartley, αναπληρώτρια καθηγήτρια στο Τμήμα Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης και επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης. Και τονίζει: “Αυτό υποδηλώνει ότι η ανάληψη κινδύνου μπορεί να έχει μια προσαρμοστική λειτουργία κατά την εφηβεία”.

Η Catherine Hartley και ο Aaron Heller του Πανεπιστημίου του Μαϊάμι ανέφεραν ότι οι νέες εμπειρίες συνδέονται με την αυξημένη ευτυχία και ότι η σχέση αυτή συνδέεται με τη μεγαλύτερη συσχέτιση της εγκεφαλικής δραστηριότητας. Τα ευρήματα αυτά έδειξαν μια σύνδεση μεταξύ του καθημερινού φυσικού περιβάλλοντος και της αίσθησης της ευημερίας μας.

Η Hartley, Heller και η διδακτορική φοιτήτρια του UCLA Natalie Saragosa-Harris προσπάθησαν να κατανοήσουν καλύτερα την εξερεύνηση του περιβάλλοντος από τους εφήβους και τους νεαρούς ενήλικες, πώς αυτή σχετίζεται με συμπεριφορές που τείνουμε να θεωρούμε “επικίνδυνες” και ποια μπορεί να είναι η ψυχολογική σημασία αυτών των συμπεριφορών.

Παλαιότερες μελέτες έχουν υποδείξει ότι, σε σύγκριση με τα παιδιά και τους μεγαλύτερους ενήλικες, οι έφηβοι, και οι νεαροί ενήλικες τείνουν να συμμετέχουν σε πιο εξερευνητικές και αναζητούν την καινοτομία συμπεριφορές – είτε πρόκειται για τη δοκιμή νέων χόμπι, τη δειγματοληψία νέων ομάδων φίλων, ή την επίσκεψη σε νέα μέρη.

Ωστόσο, οι περισσότερες μελέτες για τις εξερευνητικές συμπεριφορές των εφήβων έχουν βασιστεί σε αυτοαναφορές ή σε συμπεριφορές σε ελεγχόμενα εργαστηριακά περιβάλλοντα, αφήνοντας ανοιχτό το ερώτημα αν η αυξημένη εξερεύνηση των εφήβων είναι εμφανής στον πραγματικό κόσμο — όταν οι συμμετέχοντες βρίσκονται σε φυσικά καθημερινά περιβάλλοντα.

Για να καταγράψουν καλύτερα αυτά τα φαινόμενα, οι επιστήμονες μέτρησαν την καθημερινή ζωή 58 εφήβων και ενηλίκων (ηλικίας 13 έως 27 ετών) στη Νέα Υόρκη, χρησιμοποιώντας εντοπισμό GPS για να μετρήσουν πόσο συχνά οι συμμετέχοντες επισκέπτονταν νέες τοποθεσίες κατά τη διάρκεια τριών μηνών.

Από αυτές τις μετρήσεις, μπόρεσαν να καταγράψουν την καθημερινή εξερεύνηση με βάση την κίνηση. Με βάση αυτά τα δεδομένα GPS και την αυτοαναφορά, οι ερευνητές διαπίστωσαν διάφορα αξιοσημείωτα μοτίβα. Ειδικότερα:

• Υπήρξε συσχέτιση μεταξύ της καθημερινής εξερεύνησης και της ηλικίας, με τα άτομα που βρίσκονταν κοντά στη μετάβαση στη νόμιμη ενηλικίωση (18-21 ετών) να παρουσιάζουν τα υψηλότερα επίπεδα εξερεύνησης.
• Ανεξάρτητα από την ηλικία, τα άτομα ανέφεραν καλύτερη διάθεση τις ημέρες που εξερευνούσαν περισσότερο, υποστηρίζοντας την άποψη ότι η εξερεύνηση συνδέεται με την ψυχολογική ευημερία.
• Τα άτομα που είχαν υψηλότερα μέσα επίπεδα εξερεύνησης ανέφεραν επίσης μεγαλύτερα κοινωνικά δίκτυα – μετρούμενα από τον αριθμό των μοναδικών ατόμων με τα οποία τα υποκείμενα αλληλεπιδρούσαν μέσω τηλεφωνικών κλήσεων και πλατφορμών άμεσων μηνυμάτων.
• Οι έφηβοι που εξερευνούσαν περισσότερο το φυσικό τους περιβάλλον ανέφεραν επίσης μεγαλύτερο αριθμό επικίνδυνων συμπεριφορών (π.χ. τζόγος, βαριά κατανάλωση αλκοόλ, χρήση παράνομων ναρκωτικών κ.λπ.) — μια συσχέτιση που δεν ήταν εμφανής στους ενήλικες.

“Τα ευρήματα αυτά υποδεικνύουν ένα σημαντικό ρόλο της εξερεύνησης στη διατήρηση της ευημερίας των εφήβων και στην εδραίωση της κοινωνικής σύνδεσης”, παρατηρεί η Catherine Hartley. Και καταλήγει: “Και ενώ οι ριψοκίνδυνες συμπεριφορές αποτελούν αναμφίβολα προκλήσεις, μια υγιής ποσότητα εξερεύνησης είναι σημαντική, ιδιαίτερα καθώς τα άτομα ενηλικιώνονται, αποκτούν ανεξαρτησία και διαμορφώνουν την ταυτότητά τους”.