Γιατί ο άνθρωπος έχει αγαπημένο χρώμα από μωρό; – Ποιες αποχρώσεις προτιμούν οι έφηβοι;

«Ποιο είναι το αγαπημένο σου χρώμα;» είναι μια κλασική ερώτηση που ακούν πολλοί άνθρωποι σε διάφορες συζητήσεις. Έρευνες δείχνουν ότι ο άνθρωπος από την στιγμή που είναι βρέφος αρχίζει να διαλέγει το αγαπημένο του χρώμα. Ωστόσο στη βρεφική ηλικία παρατηρούνται έντονες εναλλαγές στις χρωματικές προτιμήσεις, οι οποίες σταδιακά σταματούν, καθώς το παιδί μεγαλώνει.

Στη συνέχεια, παρατηρείται το παιδί να χρησιμοποιεί τα αγαπημένα του χρώματα -τα οποία είναι συνήθως φωτεινά-, όπου μπορεί, ιδιαίτερα εάν θέλει να τονίσει μια ευχάριστη κατάσταση. Παρόλα αυτά, κατά τη διάρκεια της εφηβείας έχει παρατηρηθεί να αλλάζει η προτίμηση στο αγαπημένο χρώμα και συνήθως το παιδί στρέφεται σε πιο σκούρες αποχρώσεις Έπειτα, φαίνεται οι χρωματικές αποχρώσεις που αρέσουν σε έναν έφηβο, να τον ακολουθούν και στην ενήλικη ζωή του, όμως με μια προτίμηση σε πιο απαλές αποχρώσεις.

Παρόλα αυτά, μέχρι στιγμής, δεν υπάρχει κάποια επίσημη επιστημονική εξήγηση. Οι ειδικοί έχουν αναπτύξει κάποιες θεωρίες, έχοντας ορισμένα στοιχεία στα χέρια τους.

Σύμφωνα με τους ειδικούς, εάν κάτι φαίνεται να επηρεάζει την προτίμηση στο αγαπημένο χρώμα, είναι ο τρόπος με τον οποίο χρησιμοποιείται η εκάστοτε απόχρωση στη κοινωνία.

Ενδεικτά, τα αγόρια προτιμούν το μπλε, ενώ τα κορίτσια το ροζ, καθώς τα συγκεκριμένα χρώματα χρησιμοποιούνται κυρίως από την βιομηχανία παιδικών ειδών. Ωστόσο τα πράγματα αλλάζουν όταν τα παιδιά γίνονται έφηβος, καθώς οι εταιρείες προτιμούν συνήθως το πράσινο ή σκούρο πράσινο για τα αγόρια και το κόκκινο ή το μωβ για τα κορίτσια.

Αυτό όμως δεν είναι ο μοναδικός παράγοντας, καθώς τα προσωπικά βιώματα φέρεται να παίζουν κι αυτά το ρόλο τους. Ειδικότεραι οι επιστήμονες θεωρούν ότι τόσο τα προσωπικά βιώματα, όσο και απλές καθημερινές καταστάσεις ενδέχεται να επηρεάσουν την επιλογή του  αγαπημένου χρώματος, ιδιαίτερα στους ενήλικες.

Χαρακτηριστικά, η Karen Schloss, επίκουρη καθηγήτρια ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Wisconsin-Madison στις ΗΠΑ, διεξήγαγε μια έρευνα, παρουσιάζοντας σε εθελοντές τέσσερις εικόνες με χρώματα και ζητώντας τους να τις βαθμολογήσουν. Στη συνέχεια, ζήτησε το ίδιο με έγχρωμες εικόνες που έδειχναν χρωματιστά αντικείμενα και παρατηρήθηκε ότι την καλύτερη βαθμολογία πήραν οι εικόνες με ανοιχτά χρώματα.

Στη συνέχεια, επανέλαβε το πείραμα την επόμενη μέρα με τις ίδιες ακριβώς εικόνες στους ίδιους εθελοντές και διαπίστωσε ότι οι προτιμήσεις είχαν αλλάξει, ενώ μάλιστα, σε ορισμένες περιπτώσεις, ήταν τελείως αντίθετες. Οι συμμετέχοντες δεν μπόρεσαν να ερμηνεύσουν την αλλαγή στην επιλογή τους, ωστόσο η Schloss θεωρεί ότι τα χρώματα που είδαν στην καθημερινότητα τους, επηρέασαν την τελική τους απόφαση.